مرکز اعلام حریق

مرکز اعلام حریق برای هشدار به ما در مورد شرایط اضطراری طراحی شده است. مرکز اعلام حریق در ادارات، کارخانه ها ، مراکز خرید و ساختمان های عمومی یافت می شود. آنها بخشی از روال روزمره ما هستند اما اغلب نادیده گرفته می شود تا زمانی که وضعیت اضطراری در آن نقطه روی دهد. مرکز اعلام حریق و سیستم اطفا حریق در بسیاری موارد از جان و مال محافظت میکند . روش تشخیص هر چه باشد، اگر زنگ هشدار به صدا درآید، آلارم برای هشدار به افراد در ساختمان برای خبردادن در مورد احتمال آتش سوزی و تخلیه کار می کنند. سیستم اعلام حریق همچنین ممکن است دارای یک سیستم سیگنال از راه دور باشد که می تواند از طریق ایستگاه مرکزی به آتش نشانی هشدار دهد.

سیستم اعلام حریق هوشمند

نوع دیگر سیستم اطفا حریق، سیستم اعلام حریق هوشمند است. در این مرکز اعلان حریق هر دتکتور به طور موثر محیط اطراف خود را ارزیابی می‌کند و به کنترل پنل اطلاع می‌دهد که آیا آتش‌سوزی یا خطا وجود دارد یا سر آشکارساز نیاز به تمیز کردن دارد. سیستم‌های اساساً هوشمند بسیار پیچیده‌تر هستند و امکانات بسیار بیشتری را نسبت به سیستم‌های معمولی یا آدرس‌پذیر در خود جای می‌دهند. هدف اصلی آنها کمک به جلوگیری از وقوع هشدارهای اشتباه است.

بخش اصلی سیستم آشکارساز آتش، مرکز اعلام حریق است. این هاب مرکزی برای همه سیگنال‌های آشکارساز که باید به آن متصل شوند کاربرد دارد. از این رو یک نشانگر وضعیت را به کاربران ارائه می‌دهد. این واحد همچنین می‌تواند برای شبیه‌سازی زنگ هشدار برای استفاده در تمرین‌های معمول آتش‌سوزی و تخلیه راه‌اندازی شود. بنابراین همه کارکنان می‌دانند در صورت وقوع آتش‌سوزی واقعی چه اقدامی انجام دهند.

اجزای سیستم اعلام حریق

در یک سیستم اعلام حریق معمولی، از کابل‌کشی فیزیکی برای اتصال چندین نقطه تماس و آشکارسازها استفاده می‌شود. سیگنال‌ها از آن‌ها به واحد کنترل اصلی متصل می‌شوند. نقاط تماس و آشکارسازها در ((مناطق)) مرتب شده اند تا مکان یابی علت هشدار را ساده کنند. این موضع  هم برای تیم آتش نشانی و هم برای مدیریت عمومی ساختمان مهم است. هر منطقه در پانل کنترل هشدار آتش یا با یک چراغ نشانگر، یک متن نشان داده می شود. هر چه بیشتر بتوانیم یک ساختمان را به محدوده های کوچک تر تقسیم کنیم، مکان یابی ماشه هشدار دقیق تر خواهد بود.

 مرکز اعلام حریق و کنترل پنل سیستم اعلام حریق به حداقل دو مدار صداگیر متصل می شود. این دو مدار می تواند شامل زنگ ها، صداهای الکترونیکی یا سایر دستگاه های اعلام حریق قابل شنیدن باشد. این دستگاه ها هستند که هنگام فعال شدن زنگ هشدار را به صدا در می آورند.

در اصل تشخیص یک سیستم آدرس پذیر مانند یک سیستم معمولی است، با این تفاوت که به هر دتکتور یک آدرس مشخص داده می شود. (معمولاً با استفاده از یک سوئیچ دیپ) و سپس کنترل پنل می تواند دقیقاً تعیین کند که کدام دتکتور یا نقطه تماس زنگ را آغاز کرده است. مدار تشخیص به صورت یک حلقه سیم کشی می شود و حداکثر 99 دستگاه ممکن است به هر حلقه متصل شود. معمول است که حلقه با ماژول های جداسازی حلقه نصب شود تا حلقه برش داده تا اطمینان حاصل شود. که یک اتصال کوتاه یا یک خطا تنها باعث از بین رفتن قسمت کوچکی از سیستم می شود.